دریچه‌های جدیدی که «قهرمان» فرهادی برای امیر جدیدی باز کرد

محمد‌ناصر حق‌خواه | شهرآرانیوز - در اوج تعجب، تنها چند‌روز است که نام و نشان امیر جدیدی به کف تایم‌لاین توئیتر و اینستاگرام رسیده است و نقل او بین مردم دهان‌به‌دهان می‌چرخد. تصور شخص نگارنده این بود که غالب مردم پیش‌از‌این هم قابلیت‌های او را دیده و درباره او شنیده باشند. امیر جدیدی یک بسته کامل پیشنهادی برای بازیگری است که یک فیلم‌ساز می‌تواند سفارش دهد؛ جوانی خوش‌سیما با اندامی تراش‌خورده و صدایی مردانه؛ همه‌چیز به‌علاوه بازی به‌اندازه و حس درست و روان بودن جلوی دوربین. جدیدی چند‌سالی است که در سینما می‌درخشد. اما او که نه سریال تلویزیونی بازی و نه تا‌به‌حال در هیچ مصاحبه تصویری‌ای شرکت کرده است، برای همه مردم تا زمانی که روی فرش قرمز کن راه نرفت ناشناخته بود.

از پنج، شش روز پیش تا همین‌روزها، اما همه‌چیز فرق کرده است. از ابراز علاقه نوجوانانه بعضی‌ها در فضای مجازی به خوش‌تیپی او تا تمجید‌های روزنامه‌نگاران و منتقدان کهنه‌کار درباره بازی خوبش در «قهرمان»، حالا از جدیدی شخصیتی تازه ساخته است. انگار همه‌چیز برای او با انفجار‌های بزرگ در مسیر موفقیت ساخته می‌شود. مربی تنیس هومن سیدی که به پیشنهاد او وارد سینما و با بازی در «آفریقا» دیده شد، پس از بازی در «اژد‌ها وارد می‌شود» دوباره گام بزرگی برداشت و برای اهالی سینما مهم‌تر شد و پس از دریافت سیمرغ جشنواره فجر برای فیلم‌های «تنگه ابوغریب» و «عرق سرد» به چشم منتقدان و صاحب‌نظران سینما آمد. حالا هم انفجار بزرگ دیگر در مسیر او همین دیده شدن در «کن» است.

 

همه‌چیز درباره فیلم «قهرمان» اصغر فرهادی و حضور درخشانش در جشنواره کن

حالا مهم‌ترین کارگردان زنده سینمای ایران به او نقش اصلی فیلمش را داده است و از منتقد گاردین تا ایرانی‌هایی که در کن حضور داشتند و «قهرمان» را دیدند، بازی او را تحسین کرده‌اند. از اینجا‌به‌بعد مسیر امیر هم سخت‌تر شده است. شاید اصغر فرهادی آن‌طور که گفته است او را به‌خاطر چشم‌های معصومش برای این‌فیلم مناسب دیده باشد، شاید اندام ورزیده و جذابیت مردانه‌اش برای بازی در «تنگه ابوغریب» به کارش آمده باشد و بی‌شک بازی درونی اش در «عرق سرد» و شوخ و شنگی‌اش در «من» باعث شده است که در سینمای ایران برای خیلی‌نقش‌ها مناسب تشخیص داده شود.

اما حالا دریچه‌های جدیدی برای جدیدی باز شده است که شاید اگر قدردانش باشد و مثل همه این‌سال‌ها از حاشیه و زیاده‌گویی دوری کند، بتواند در سطح بزرگ و بین‌المللی هم حرف‌هایی برای گفتن داشته باشد. شاید این‌آرزو کمی بزرگ باشد، اما پانزده سال پیش دانشجوی صنایع دانشگاه آزاد که عاشق تنیس بود فکر نمی‌کرد روزی در حد نامزدی برای جایزه بهترین بازیگر کن مطرح شود؛ پس حالا هم بازیگر جهانی شدن، دیگر چیز چندان غریبی نیست.